ಶನಿವಾರ, ಮೇ 4, 2013

ಮೊದಲ ಸಾಲು…

…………………,
ಮೊದಲ ಸಾಲು ಬಿಟ್ಟು ಎರಡನೆಯದರಲ್ಲಿ ಎಡವಿದ್ದೇನೆ
ಉಗಮತಾಣ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ;
ನೆಟ್ಟಗೆ ನಡೆಯಲು ಕಲಿಯದಿದ್ದರಿಂದ
ಕಲಿತು ಬದುಕುವುದೆಂದರೆ ರೇಜಿಗೆ
ಇದ್ದಂತೆ ಇದ್ದು ಬಿದ್ದ ಗೋಡೆ ಕಟ್ಟದವನು
ಮುಟ್ಟಿಸಿಕೊಳ್ಳದ ವ್ಯಭಿಚಾರಿ ;
ಪೊರೆ ಕಳಚಿ ನಿಂತಿದ್ದೇನೆ

ನುಣುಪು ನಾಜುಕು ಮರೆತು
ಸಿಗಿತು ನಿಂತ ಸಿಬಿರು ; ಹತ್ತರಿ ಒದೆಗೋ
ಕತ್ತರಿ ಬಾಯಿಗೋ ಸಿಗಲಿರುವವನು
ಗೊಂದು ಕುಡಿದು ನುಣುಪಾಗಲಾರೆ ;
ನಿನಗಪ್ಪಿ ನಿಲ್ಲಲಾರೆ
ಬಣ್ಣ ಬಳಿದುಕೊಂಡು ಕಣ್ಣ ಕೆರಳಿಸಲಾರೆ
ನಿನ್ನಾಸೆಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಸ್ಥಾವರವಾಗಿ
ಮಹಲು ಕಟ್ಟಲಾರೆ

ಜೊತೆಗಿರುವವುಗಳೆಲ್ಲ ಭ್ರಮೆಗಳು
ಕೊರೆತೆಗಳ ನೆನೆದು ಕೊರಗಲಾರೆ
ಚೌಕಟ್ಟಿನೊಳಗೆ ಕೂರಲಾರೆ
ಈ ಎಲ್ಲವುಗಳೂ ಚೌಕಟ್ಟುಗಳಲ್ಲವೇ
ಎನ್ನುವುದು ನಿನ್ನ ಕೊಂಕುನುಡಿಯಾದರೇ
ಬಾ ಗೆರೆಗಳ ತುಳಿದು, ಚೌಕಟ್ಟುಗಳ ಒಡೆದು
ಮೊದಲ ಸಾಲಾಗು ; ಅನಿವಾರ್ಯವಾದರೆ.
ಸಾವಿನ ಸರಳಸುಂದರಿ ನನ್ನಪ್ಪುವವರೆಗು
ಮಾತ್ರವೇ ನಿನಗವಕಾಶ
ಮೊದಲ ಸಾಲು ನೀನೋ – ಅವಳೋ?
ನಾನಂತೂ ನಿಲ್ಲಲಾರೆ.

-ಶರತ್ ಚಕ್ರವರ್ತಿ

2 ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳು: